aracı olmak:))

Bundan üç ay önce daha önce iş yaptığım acente aradı.
Mutlaka sizi istiyoruz, dediler.
Ben de
Bu gün doluyum ama size bir arkadaşımı yönlendiririm dedim.
Gün arasında arkadaş aradı, dedi ki yemek paralarını da ben ödeyeceğim,
Bir sıkıntı olur mu?
Dedim ki
Beni yönlendiren güvenilir, bir arkadaştı.
Ben işimi yaptım, paramı aldım.
Arkadaş hem işini en iyi şekilde yaptı hem de misafirlerin yemek parasını cebinden ödedi.
Hani şarkıda belirtilen gibi
''Üç gün dedin,
Beş gün dedin,
Aylar oldu, gelmedin.''
Sözleştik, acenteye gittik.
Mekan yerinde, yeni elemanlar işe girmiş.
Bizim görüştüğümüz ise ayrılmış.
Bize dediler ki
En kısa zamanda ödeyeceğiz.
Yine aynı nakarat;
Üç gün dedin, beş gün dedin, aylar oldu, gelmedin.
Bu arada anladım ki
Bu acente,
Direk merkeze bağlı imiş.
Hemen merkezi aradım, durumu anlattım, dedim ki parayı ödemediğiniz ben olsam,
Canınız sağ olsun ama KEFİL olan benim.
Ödenecek mi?
Hay hay.
Ama yine aynı NAKARAT.
Üç gün dedin, beş gün dedin, aylar oldu, gelmedin.
Arkadaşa dedim ki
Şu andan her şeyi bana bırakıyorsun.
Tüm sorumluluğu alıyorum.
Ya alacağım ya da alacağım.
İş yapılan kurumun başındaki kişi de
Memleketten kapı komşumuz ama bunu kimseye söylemedim.
Yani O'nu arasam, anında ödenecek ama acente zora girecek.
Başladım her gün aramaya.
Madur arkadaşa da bilgi verdim, gelişmelerden.
En sonunda bu gün ödendi.
Parayı hak edenden daha çok mutlu oldum.
Çünkü
Dünyada en zor sorumluluk;
Birine KEFİL olmak:))
Bu arada,
Üç ayı buldu, bu süreç:))